Helsingborg en Helsingor

Helsingborg en Helsingor liggen tegenover elkaar aan de Oresund. Helsingborg in Zweden en Helsingor hoort bij Denemarken. Een oversteek duurt een half uurtje.

Als er dan eindelijk een windgat is besluiten we Ven te verlaten. We hebben een goede vaartocht naar Helsingborg.  Eenmaal in de haven die pal aan de stad ligt is er niet veel plaats meer. Alleen het grote ponton voor het cultuurhuis is leeg. Er hangt een groen plaatje wat betekent dat je er mag aanleggen en dat de plek vrij is. Dus we hebben een mooie ligplaats op een bijzondere plek!

Helsingborg is een mooie stad en rijk aan cultuur. Een outdoor foto expositie, kunstwerken, muziekoptredens en dansworkshops . Het kasteel met zijn prachtig hooggelegen park en op een kwartier lopen een natuurreservaat. Mooie winkels in het centrum, alles op loopafstand. We gaan hier naar de kapper wat op zich best spannend is maar komen tevreden terug. We blijven nog steeds in de ban van de wind en als er na 3 dagen een rustige dag lijkt te komen besluiten we over te steken naar de overkant, Helsingor – Denemarken. Je ziet het aan de overkant liggen.

We worden al snel verrast door hoge golven. Dit hadden we niet verwacht maar we weten ook dat je op zee altijd verrast kunt worden. De Oresund staat in verbinding met de open oceaan en we hebben ook te maken met golven van de zeevaart. Wie zal het zeggen.. we maken een paar flinke klappen en voor het eerst komt Olijfje dicht bij me zitten en kijkt me vragend aan.. Gelukkig kan de schipper de koers iets verleggen en extra snelheid maken. Dit scheelt alweer een stukje.

In Helsingborg vinden we een mooi plekje, zelfs met uitzicht op het indrukwekkende kasteel wat je vanaf zee al ziet liggen. In tegenstelling tot het moderne Helsingborg is Helsingor een gemoedelijk  historisch stadje. Het is erg leuk om hier rond te wandelen, rond het kasteel, het centrum, het voormalige droogdok en niet te vergeten het prachtige strand , direct naast de haven. Dit strand ligt beschut en is de eerste meters ondiep. Olijfje heeft voor het eerst in de golven gezwommen.

Een anekdote

De volgende morgen gaan we op pad om het stadje te bekijken en rond 11.30 uur nemen plaats op een terrasje van een Italiaans restaurantje. We vragen of we hier koffie kunnen drinken en dat is volgens de aardige serveerster geen probleem. We bestellen twee cappuccino’s.

Bij een tafeltje achter ons ontstaat wat commotie. Een Engels echtpaar geeft aan dat ze echt alleen  drankjes willen gebruiken en nee geen lunch gaan bestellen. De serveerster druipt af maar komt al snel weer terug met een bord eten met de woorden dat de chef dit voor hen heeft bereidt. Misschien willen ze alsnog een lunch?  Het echtpaar  geeft voor de zoveelste keer aan dat ze dat niet willen en vertrekken na de 3^e discussie uiteindelijk boos en verongelijkt! De drankjes blijven verder onaangeroerd!

Wij wachten ondertussen nog op onze cappuccino’s als de serveerster pacemats en bestek op onze tafel legt. We geven nogmaals vriendelijk aan dat we alleen koffie hebben besteld en nee we hoeven geen lunch…  Ik vraag nog maar eens of dat een probleem is maar dat is het niet, de koffie komt eraan zegt ze.

Naast ons bekijkt een Duitse gast de menukaart. De tekst is uitsluitend in het Deens. Hij vraagt het meisje om duidelijkheid over de gerechten. Ze zegt sorry, het is een mijn eerste werkdag en ze gaat weer naar binnen. Dan zien we ook de eigenaar van het restaurant , hij vraagt aan de Duitser wat het probleem is. Het Italiaanse temperament valt ons hierbij op.

Een beetje geïntimideerd vraagt de Duitser hoe groot een bepaalde salade is. En dat had hij niet moeten doen…!!  “ Wat een vraag, hoe groot een salade is, ik weet niet hoeveel gram… het is zo groot als het is enz., enz. Een misverstand ontstaat en de gast voelt zich erg ongemakkelijk dus ik besluit hem te helpen door te zeggen dat dit een reële vraag is en dat ik dat ook gewend ben in NL. Een salade als bijgerecht of als hoofdgerecht is heel gewoon.  Je ziet de Italiaan denken wat een culinaire barbaren..

De Duitser die het tafereel bij de Engelse gasten ook heeft meegekregen bedankt en stapt op.

Na een paar minuten komt de serveerster terug en vraagt of we alsjeblieft een cote willen bestellen. Ik wijs haar er nogmaals vriendelijk op dat we dit niet willen en dat we nog steeds wachten op de koffie! Ze antwoordt dat ze ermee bezig zijn. Na nog een paar minuten loop ik het restaurant in en zie geen bedrijvigheid bij de koffiemachine…

Wij kijken elkaar aan en lopen na inmiddels 3 kwartier onverrichter zaken de stad verder in op zoek naar een ander plekje. We hebben inmiddels trek gekregen…

En ik vermoed maar zo dat de serveerster ook opgestapt is..

Deel dit bericht op Twitter op Facebook op Google+